Préface à la traduction latine de l’Imitation de Jésus-Christ (1563)
- Type de publication : Article de collectif
- Collectif : Sébastien Castellion : des Écritures à l’écriture
- Pages : 449 à 450
- Collection : Bibliothèque de la Renaissance, n° 9
- Série : 2
- Thème CLIL : 4027 -- SCIENCES HUMAINES ET SOCIALES, LETTRES -- Lettres et Sciences du langage -- Lettres -- Etudes littéraires générales et thématiques
- EAN : 9782812409257
- ISBN : 978-2-8124-0925-7
- ISSN : 2114-1223
- DOI : 10.15122/isbn.978-2-8124-0925-7.p.0449
- Éditeur : Classiques Garnier
- Mise en ligne : 22/08/2013
- Langue : Latin
PrÉface à la traduction latine
de l’Imitation de Jésus-Christ
(1563)
DE IMITANDO CHRISTO, CONTEMNENDIS-
que mundi vanitatibus libellus, authore Thoma Kempisio
INTERPRETE SEBASTIANO CASTELLIONE1
EPH. V
Esse imitatores Dei, ut chari filii, et cum charitate vitam agite :
quemadmodum Christus adamavit nos, et seipsum
pro nobis dedidit fertum hostiamque
Deo ad suavem odorem2.
BASILEÆ
MDLXXVI
[A 2 ro] Sebastiani Castellionis de sua hac translatione præfatiuncula
Libellum hunc conscripsit olim latine Thomas dictus de Kempis, quem nos Kempisium appellamus, natione Germanus, ordinis Canonicorum regularium Augustini, qui claruit circa annum 1410. Æditus est autem libellus hoc titulo : Libellus vere aureus de Christo imitando, ex fontibus sacræ potissimum scripturæ excerptus, Authore Domino Thoma de Kempis. Eum nostro tempore transtulit in Germanicum sermonem homo quidam, ut ego arbitror, pius, sæpiusque æditus est hoc titulo Nachvolgung Christi. Wie man alle ytelkeit diser welt verschmahen sol : von einem wol [A 2 vo] gelerten liebhaber Gottes vor vil jaren beschriben jetz abermals fleyssiger uberlassen unnd von neuwem aussgangen. hoc est Imitatio Christi : quonam pacto vitanda sit omnis hujus mundi
vanitas : opus ante multos annos a quodam bene docto et Dei amante conscriptum, et nunc denuo recognitum ac recens æditum.
Hunc ego libellum, quia pietatis plenus, non mihi solum, sed et aliis piis multis visus est, putavi de latino in latinum, hoc est, de agrestiore sermone in paulo mundiorem, sed tamen simplicem, esse convertendum : in qua quidem mea conversione judicium sequutus sum interpretis Germanici. Omisit enim ille prudens quædam, paucula etiam nonnihil immutavit, quia illius vel temporis, vel status superstitionem sapiebant, quod idem ego mihi faciendum esse judicavi.
Restat ut utriusque mei facti videlicet [A3] et quod transtuli, et quod sic transtuli, rationem reddam. Erunt enim credo, quibus etiam ridiculum videbitur, librum de Latino in Latinum convertere. Alii in alieno opere quicquam mutare aut detrahare nefas esse judicabunt. Quibus ego utrisque breviter respondebo. Quod latiniorem feci, causam habui hanc, quod multi latiniora libentius legunt : et ego homines ad piorum libr[orum] lectionem omni licita ratione alliciendos esse censeo. Fingat me aliquis de Helvetia lingua in Suevicam, hoc est de Germanica in Germanicam transtulisse : nihil habebit ea res peccati : nonnihil etiam boni. Quod si cui hæc ratio non satiasfaciat (sic), non ero in meo facto defendendo diligentior vel curiosor : extat ipse sua lingua : per me leget qui volet : ego volentibus, non nolentibus transtuli. Eadem res est, aliter atque aliter vestita : utra quisque veste delectabitur, ea utatur. Ego vel [A3 vo n. f.] ineptire malo, quam non prodesse volentibus.
Quod ad alterum attinet, postquam Christi lux nostro seculo sic affulsit, ut multos errores et superstitiones detexerit, puto non nefas esse nonnullos castrare libros, ut omnia probantes, quæ bona sunt teneamus. Quod si cui hoc non placebit, faciat quod solent in Martiali Pœta multi. Castravit eum quidam : quod ejus factum casti omnes laudant : et castratum legunt : at salaces totum. Sic et hunc totum per me licet legant, quibus hæc improbatur castratio. Me quidem operæ meæ neque pudet, neque pœnitet, et eam nemini nocituram, nonnullis profuturam esse confido, Deumque ut ita faxit oro.
Die 5. Junis Anno 1563